Odwaga

Czym jest odwaga

Czy jest tylko  wtedy, kiedy idziemy na pewną śmierć

Czy jest wtedy, kiedy żyjemy jak nam nakazuje serce

Dobrze postawić takie pytanie

Czy to nie odwaga przeforsować swoje wnętrze

Nie oglądać się na to, co powiedzą ludzie

Żyć w zgodzie ze sobą, choć nie zawsze w zgodzie z innymi

Stać w obronie słabych i zapomnianych

Nie deptać braci najmniejszych

Pozwolić żyć innym 

Szukać pokoju wbrew wszystkiemu i wszystkim

Budować mosty na grząskim terenie

By pojednać zwaśnionych

Nie ulegać modom i prądom

To też odwaga

Odwaga jest w zwyczajności

Nie w pysze i czynach na pokaz

W byciu człowiekiem

Co ponoć brzmi dumnie

Niech dzięki odwadze nie tylko brzmi

Ireneusz Bodo, Lublin, 30.04.2016, g.19:00

Zamknięty rozdział

Dzień się skończył
Noc przykrywa czas
Uspokojony świat
Idzie spać

Już po wszystkim
To co było
Minęło
Nie wróci

Skończony dzień
To zamknięty rozdział
Rano zaczniemy nowy rozdział

Teraz wejdźmy w noc i sen
Puste strony między rozdziałami

Ireneusz Bodo.  Lublin, 28.04.216, g.23:51

Spotkanie przypadkiem

Trudny dzień
Wszystko jak po grudzie
Masła nawet w lodówce nie było
Męczące rozmowy
Zmęczone ciało
Senność
Wygotowana woda i prawie spalony czajnik
Pośpiech niepotrzebny
Brak głowy na karku
I mandat za bezmyślność
A na końcu spotkanie
Dawno nie widzianej osoby
Wystarczyło kilka słów
Uśmiech i spojrzenie
By pasmo nieszczęść dnia
Uleciało
I ślad po nim zaginął

Ireneusz Bodo, Lublin, 25.04.2016, 23:30

Niedzielny poranek

Nie śpię już
Siedzę i jestem
Chłonę moment
Ten
Nie inny
Nie myślę o tym,
Czy wstanę
Nabieram głęboko powietrza
Czuję je w sobie
To powietrze
Jak duch ożywczy
Jest teraz we mnie
To mój najbliższy
Towarzysz
Dziękuję za to,
Że oddycham

Ireneusz Bodo, Lublin, 24.04.2016, g. 08:51

Pełnia

I nadejdzie taki dzień
Że zbyteczne się stanie
Wszystko
Oprócz bycia

Słowa ulecą hen
Milczenie to nie będzie już tylko sen
Mój czas się wypełni
I będę żył w pełni

Krok mój będzie twardy i spokojny
Czas się zatrzyma
Muzyką będzie wiatr

Być może ten dzień już nadszedł
Wie o tym On

Ireneusz Bodo, Lublin, 22.04.2016, 23:44

Wołanie MIŁOŚCI

Tyle słów
Tyle dzieł
Tyle działań
A MIŁOŚĆ
Wciąż woła
Samotna pośrodku świata
Nie potrzebuje wrzawy i trąb
Chce, by ją odkryć w sobie
By ją wreszcie poczuć
By od niej nie uciekać
I nie bać się samotności
W niej jest obecna najpełniej
Sam na sam z Tobą
Człowieku jej szukający
Wpuść ją tylko
Niech w Tobie trwa
Jest na wyciągnięcie ręki
Z SERCEM za pan brat

Ireneusz Bodo, Lublin, 21.04.2016, g. 21:39

Jedność

Ty, ja, my, wy, oni
To tylko zaimki
To sztuczne podziały
A przecież
Wszyscy jesteśmy tu i teraz
Tak samo
Chodząc po tej samej ziemi
Oddychając tym samym powietrzem
Mamy serca bijące
Jesteśmy jedno
Wiąże nas istnienie
Czy to nie dowód
Na jedność?

Ireneusz Bodo, Lublin, 17.04.2016, g. 13:40

Samotność

Samotność
To nic złego
Nic nieprzyjemnego
Być samotnym
To potrzebne
Żeby umieć być z innymi
Najpierw dobrze byłoby
Umieć być ze sobą

Są też plusy samotności dla świata
Nie da się kogokolwiek skrzywdzić, obrazić
No bo jak to zrobić w samotności

Miłość też w niej doskonała
Bez pożądania, czysta

Czas docenić samotność,
Bycie ze sobą
By bardziej, pełniej
Być  z innymi
Nie uciekać
Być

Ireneusz Bodo, Lublin, 14.04.2016, g. 14:07

Krople deszczu

Słucham kropli deszczu
Ich muzyka uspokaja
Dzwonienie o dachy i rynny
Wprowadza w deszczową ciszę
Tworzy rynnę z nieba
Do ziemi
Kanał dialogu świata na dole
Ze światem na górze
Nie myślę
Słucham
Jednostajności rozmowy
Boga ze stworzeniem
Jest coraz ciszej
Choć krople deszczu nie przestały mówić
Deszczowy zachwyt i spokój
Ukołysanego kroplami świata
Trwają we mnie i poza mną

Ireneusz Bodo, Lublin, 12.04.2016, g. 20:50

Oderwana obecność

Jest, ale czuje więcej
Jest, ale widzi dalej
Jest, ale tęskni za nienazwanym
Jest, bo słyszy, czego świat nie słucha
I widzi, czego świat widzieć nie chce
Nie biegnie, by nie minąć się z pięknem
Jest w zachwycie nad prostym i naturalnym
Oddycha życiem
Jest, bo nie lubi udziwnień
Jest, bo mieszka na dnie serca
I nie musi wypływać na wierzch
By się chełpić
Jest aż do bólu, by potem umrzeć
Umiera, by zmartwychwstać
Taka jest
Ta oderwana obecność
Ukryta przyjaciółka życia

Ireneusz Bodo, Lublin, 11.04.2016, g.23:03

Po swojemu

Nie moje to
Co mnie otacza
A co wymyślił świat
Mój tylko oddech
I bijące serce
Ale oddech i serce wystarczą
Będę szedł za tym, co moje
Będę żył po swojemu
Będę trwał wewnątrz
Pewnego dnia dojdę tam
Gdzie czas zatrzymany
I pozorna pustka
I już niczego nie będę potrzebował
Niczego

Ireneusz Bodo, 08.04.2016, Lublin, g.12:22

Oda do Słońca

Słońce Kochane
Nasz Bracie i Siostro w jednym
Gdy świecisz
Radość wkracza nachalnie
Gdy jesteś za chmurami
Smutny świat się staje
Najlepszy rozweselaczu
I informatorze
Twoje promienie mówią
Że noc za nami
Dzięki, że jesteś

Ireneusz Bodo, Lublin, 07.04.2016, g.14:20

Wiatr

Mój towarzysz wiatr
Wieje tu i tam
Nie wiadomo skąd i dokąd
Zmienia kierunek
Bywa spokojny i delikatny
Bywa silny i gwałtowny

Mówi szeleszcząc lub szumiąc

Wieje jak chce i kiedy chce
Porusza światem

Życie bez niego
Jak człowiek bez duszy

Wiej, Wietrze, wiej
Przyjacielu drogi

Ireneusz Bodo, Lublin,  04.04.2016

Głowa

Bez głowy byłoby nudno
Nic by się nie wymyśliło
Nikt by w niej nie zawrócił

Czasem jest pełna pomysłów
Czasami jest pusta
Czasem jest lekka
Innym razem ciężka

Czasami boli
Bo pewnie w świecie coś jej nie pasuje

Dziękuję Ci, Głowo, za to
Że jesteś na moim karku
I czasami bolisz
Wtedy doceniam dni bez bólu
Wiem, że żyję

Ireneusz Bodo, Lublin, 02.04.2016